عشق بی پایان 4

#پارت_4

داشتم از سالن رد میشدم که با صدای مامان متوقف شدم

-کجا؟

برگشتم سمتش

-مگه مهمه؟!

و یه پوزخند زدم

از سالن خارج شدم کفشای سفیدمو پام کردم و از حیاط سرسبزمون رفتم بیرون

سوار ماشین خوشگلم شدم یه 206 به رنگ آلبالویی

اون موقع از بابام قول گرفته بودم اگه داروسازی قبول بشم برام بخره

به قولش عمل کرد چقدر اون روز خوشحال بودم 

از فکر به گذشته دراومدم ماشینو روشن کردم راه افتادم 

به خیابون رسیدم یکم ترافیک بود 

اه فکر کنم دیر برسم

بعداز 15 مین رسیدم ماشینو پارک کردم و پیاده شدم

از در رفتم تو

مرد با دیدنم اومد جلو

-سلام

 آقای رحیمی بالا منتظرتون هستن

سرمو تکون دادم

اصلا حوصله نداشتم

از پله ها رفتم بالا همیشه وقتی اینجا میومدیم میرفتیم بالا،آرتین میگفت طبقه بالا با صفاتره

لبخندی رو لبم نشست 

باچشم دنبالش می گشتم که چشمم خورد به میز کوچیکی که پیش پنجره بود تقریبا میشد گفت جای دنجی بود 

آرتین پشتش بهم بود

به اون سمت رفتم

مثله اینکه متوجه اومدنم شد برگشت 

از صندلیش بلند شد و به سمتم اومد...