میخواهم دعا کنم ...

 

میخواهم دعا کنم؛ برای آبادانیِ کشورم، 
برای شادیِ دل‌های بی‌قرار، و برای سامان
 گرفتنِ روزگارِ مردمی که به امیدِ فرداهایی
 بهتر، سختیِ این‌روزهایشان را به جان
 خریده اند.
میخواهم دعا کنم؛ برای آنهایی که رفتند 
و ندیدند و برق چشمانشان بی فروغ شد
برای سرنشینان هواپیمایی که پرکشیدند
 برای 179 نفری که کشته شدند و
 80میلیون زخمی ای که از خود به
 جای گذاشتند... و برای آنهایی که قد 
میکشند و فرداها را چشم به راهند...

من روزهای خوب و شادی بی انتها را، 
من آرزوی تمامِ مردمِ سرزمینم را آرزو میکنم.
و میدانم که یکی از این‌روزها، روزی که 
شبیه هیچکدام از روزهایمان نیست، تمامِ
 اتفاقاتِ خوب، خواهند افتاد و درختانِ
 تحول، جوانه خواهند زد.

من بالای آسمانِ این شهر، خدایی دیده‌ام 
که هر غیر ممکنی را ممکن میکند، میدانم
 روزی می‌رسد که خاطراتِ روزهای سخت
 را مرور خواهیم کرد، 
نفسی عمیق خواهیم کشید و آرام، 
زمزمه خواهیم کرد؛ " تمام شد "

من میدانم این رویای خوشی که فرزندان
 میهنم هر شب میبینند به تعبیر نزدیک است.
من به معجزه‌ی امید و عشق؛
من به بزرگیِ پروردگارم ایمان دارم ...

همه با هم برای سرزمین ایران دعا کنیم...